در نخستين روزهاي شهادت سردار، داغ و حسرت و بغض بود که مهمان ناخوانده‌ سينه‌ي هر کوچک و بزرگ اين مرز و بوم شده بود. بغض و حسرتي از يک آشنايي و الفتي متفاوت.بزرگ‌ترها که وجود گرانسنگ و تلاش بي‌وقفه‌اش را هر گوشه و کناري از اين کره‌ي خاکي ديده بودند و گرماي حضورش را چنان يک تکيه‌گاه امن، پشت خود احساس مي‌کردند؛ کوچک‌ترها اما بارها فقط نامي از او شنيده بودند و شايد قاب تصوير ذهنشان آن روزها گوياي کاراکتر جديد و متفاوتي بود در کنار ديگر اسطوره‌هاي خياليشان. تصوير يک قهرمان در کنار بت‌من، سوپرمن، مردعنکبوتي و ده‌ها قهرمان خيالي ديگر که تا آن روز تنها قهرمان‌هاي آشناي زندگيشان بودند.همين تصوير ذهني مبهم کودکان و نوجوانان از قهرمانان خياليشان، شد دغدغه همان روزهاي نخست آسماني شدن سردار براي من تا دست به کار شوم و يک کار ساده و شايد نه چندان پيچيده را براي اين مخاطبان کوچک توليد کنم؛ اثري ساده اما کاملا برآمده از دل.متاسفانه هيچ‌وقت توفيق نشر اين اثر ساده رو نداشتم و تا همين امروز موند و خاک خورد.